خدايا...
چه لحظه هايي که در زندگي ترا گم کردم اما تو هميشه کنارم بودي...
چه دقيقه ها که حضورت را فراموش کردم اما تو فراموشم نکردي...
چه ساعت هايي که غرق در شادي و غرور، تو رو که پشت همه موفقيت هام قايم شده بودي از ياد بردم اما تو هميشه به يادم بودي...
وقتي خسته از همه جا و همه کس نااميدانه به تو پناه آوردم تو پناهم دادي...
...وقتي از آدم هاي دور و برم دلم گرفت ...
و دنيا غم هاش و بهم ارزوني کرد تو به قلبم آرامش دادي...
تو با حضورت به خنده هام هدف دادي ، به گريه هام دليل دادي..
وقتي بهم بخشيدي و ازم گرفتي فهميدم اين معادله زندگيه نه غصه خوردن واسه نداشته هاش نه شاد بودن واسه داشته ها ...
و وقتي به ازاي نداشته ها بهم چيز هاي ديگه اي دادي اونوقت به بزرگي و مهربونيت بيشتر پي بردم ...
به خاطر سه چيز سپاسگذارم...
دادن هايت ندادن هايت گرفتن هايت...
دادن هايت را نعمت ، ندادن هايت را رحمت ، گرفتن هايت را حکمت...

(دعا مي کنيم.انشالا هم ايشون و هم مهتاب جون حاجت روا بشن.ممنون مهتاب جون از اينکه جواب دادين